Met de donzige gezichtsbeharing hebben een paar P’s hun intrede gedaan bij ons thuis. Pesthumeur en PROBLEMEN. Eén ding is me duidelijk: het is niet de bedoeling dat ik die tot overkomelijke proporties terugbreng. Want dan begrijp ik helemaal niks van dat enorme leed dat mijn schatje overspoelt. Dus… ik zwijg en aai hem over zijn norse bol. En als ik uren later toch een beetje radeloos begin te worden, breekt opeens de zon door: ‘Hallo mammaatje, zullen we gezellig samen wat drinken?’ Nou, dat wil ik wel. Even bijkomen van al dat hormonaal geweld.
