Gaaaaaaaaaaaaap. Ik zou de hele dag wel kunnen dutten. Erg, hè?! Elk jaar ben ik een week van slag als de klok teruggaat. En elk jaar verbaast me dat. De mensen die wat van me moeten, houden me overeind. Dus zit ik onzichtbaar knikkebollend bij besprekingen, vraag ik me na elk telefoongesprek af waarover het ook alweer ging, overhoor ik braaf Latijnse woordjes en probeer ik ravissante teksten te produceren. Aan de buitenkant ziet het er vast heel wakker uit. Maar zodra ik uit beeld ben, slaap ik. O, was ik maar een egeltje! Dan bleef ik tot eind maart in mijn holletje. Dus als het lang duurt voor ik de telefoon opneem, dan weet u hoe de vlag erbij hangt.