Uiteindelijk zijn we toch nog beland in Rocca en zetten we de tent op mijn vijftigste verjaardag overeind bij vijftig graden. Lekker geluierd aan het meer, in de bloedhitte over de hoofden in Venetië gelopen en de opera van Verona bezocht. Adembenemend. Maar we kwamen natuurlijk voor het internationale honkbalspektakel in Sala Baganza. Ideaal voor elke masochist. 1500 man, één koude douche in de openlucht en twee wc’s. Twee uur in de rij voor een bordje eten. Ik geef het toe, ik ben elke dag begonnen met een huilbui. Maar mijn zoon liep de hele week met een gelukzalige grijns rond en daar was het om begonnen. Dus… ik heb het Italiaanse avontuur overleefd. En wat in mijn hele volwassen leven niet is gelukt met reguliere vakanties: bij thuiskomst was ik lichamelijk weliswaar geheel versleten, maar mijn geest was LEEG. En terugkijkend was het ondanks de ontberingen gezellig, leuk en zelfs voor herhaling vatbaar. Ja, echt.
