Ik lig met een hernia op de bank. Liggen en lopen, meer mag ik niet. Er is zelfs een zitverbod van kracht. De huisarts dacht me te helpen met verdovende middelen: één pilletje = drie glazen wijn. Die pilletjes laat ik in de kast voor noodgevallen. Ik blijf graag helder. Er ligt (nou ja bij wijze van spreken) ook nogal wat werk en om Zij van boven nou meteen op te doeken is misschien wat voorbarig. Dus aan het eind van de dag neem ik mijn pilletje in vloeibare vorm en dat hou ik vol tot bedtijd. Daar slaap ik lekker op. En tussendoor denk ik na over het leven. Ook weleens goed. Alleen die afgedwongen tijd voor reflectie staat me wat tegen.
