Eigenlijk ben ik de hele dag met mijn gedachten bij Casper. Niet helemaal voor niets, want echt overzicht heeft hij nog niet over het scholierenbestaan. En dan gaat er af en toe iets mis. Zoals een sleutelbos die spoorloos verdwijnt. Daar sta je dan met die loodzware tas én je gymtas. ‘Nou ja, beter dan dat alles in je kluisje staat en je je sleutel kwijt bent’, probeer ik het paniektelefoontje te bezweren. Fout antwoord; ik leer razendsnel bij als pubermoeder. Ik kon het goed maken door nieuwe sleutels te laten maken. Dat heb ik braaf gedaan. Ja, ik heb het er maar druk mee.
