Categorie archief: gedachtenspinsels

Het ene virus is nog niet weggewerkt of het volgende dient zich aan, vooral bij het jongste gezinslid. Nu pas realiseer ik me wat een zegen het is als je kind gezond is. Ik ben ooit één keer door de crèche gebeld dat ik onmiddellijk mijn kind moest ophalen en we hebben een paar kwakkelochtendjes gehad. Dat was het. Petje af voor de ouders die hun werk doen tussen de zorgbedrijven van hun zieke kinderen door.

1 maart vandaag, voor mij een magische datum, want de meteorologische lente is begonnen. Nu de echte nog. Vandaag maan ik de weergoden tot spoed: ik mest en strooi kalk, snoei de roos en de lavendel, knip de Annabelle tot de grond toe af. Ondertussen spreek ik de narcissen en krokussen bemoedigend toe. Kom op jongens, breng wat kleur in het bestaan! Ja, op 1 maart begin ik een beetje bij te komen en voel ik dat de sappen weer gaan stromen.

Nu ik gisteren op de radio hoorde vertellen dat ochtendmensen zo blij zijn met de zomertijd en avondmensen niet, is verklaard waarom ik me zo lekker voel. Ja, stel je voor dat je daarover in het ongewisse bent. Maar dat groep 8 de tweede ronde van het schoolvoetbaltoernooi niet heeft gehaald, is pas echt een zegen. Daarmee ben ik ontheven van mijn voetbalcoachtaken. Niet te geloven wat een gedoe elf kinderen geven. Ik ben er niet geschikt voor om al dat geneuzel blijmoedig te ondergaan. Maar ze liggen er dus uit. YES!!! Dan maar een ontaarde moeder.

De Cito-score is binnen; het échte leven kan beginnen. Trappelend van ongeduld wachten wij tot augustus. En dan geht’s los! Mochten alle P’s tot uitbarsting komen, heb ik The Mom Song (www.metacafe.com/watch/2265278/mom_song/) om me eraan te herinneren dat humor de meeste kans op overleven geeft

Werken zonder handschoenen en muts maakt het leven een stuk prettiger. Zij van boven heeft een nieuwe cv. En stil dat het is. Geen opstijgende-vliegtuiggeluiden meer, alleen een heel beschaafd geruis als de ketel vindt dat ik het te koud krijg. Illustrator Arend van Dam is blij dat ik eindelijk van mijn druipneus af ben. Hij leefde erg met me mee…

Ik leef me zo in de materie van Kattenleven in, ik ben bijna zelf een grote poes. Een spinnende poes, want het wordt een ontzettend leuk blad. Wel een heel hoog Joyce-Kostergehalte, da’s natuurlijk niet helemaal goed voor een publieksblad. Daar ga ik eens over peinzen, welustig uitgestrekt op een kussen in het zonnetje…

Een schuchter mailtje dat ik aanbevolen ben, maar dat aan mijn site te zien is dat ik waarschijnlijk niet te betalen ben… Hoe een leuke website zijn doel voorbijschiet. Die bijwerking had ik nou helemaal niet voorzien. Voor alle potentiële opdrachtgevers: laat u niet afschrikken. Goed en betaalbaar gaan prima samen bij Zij van boven en kompanen!

Tjonge, wat was het leuk en gezellig op het ijs. Al die kinderen met rode konen en glimoogjes die er maar geen genoeg van kregen. Nóg een rondje! De computer, Wii, DS en PS waren even helemaal uit beeld. Het kan dus wel. Uitgeschaatst, maar we zetten de ijzers nog niet in het vet. Tenslotte is de winter nog maar net begonnen.

Een vrolijk begin van de dag met het freelancerslijflied: The Freelance National Anthem.
We are fulltime freelance writers.
What we love is being free!
We don’t need no stinkin’ office!
We don’t need security!

Gezellige drukte in de besneeuwde tuin. Brood en vetbollen vinden gretig aftrek. Een Vlaamse gaai is de hele ochtend aan het oefenen op mezentrucjes. Hij balanceert met zijn grote poten op een pindaslinger en doet verwoede pogingen een pinda open te pikken, onderwijl hard flapperend met zijn vleugels. Een meesje aan de buurtslinger doet voor hoe het moet. Maar ja, zo’n log lijf leent zich niet voor die circusact. Pa en ma merel scharrelen tussen de zonnebloempitten en volgen het tafereel geboeid. Zouden ze gaan klappen als het hem lukt?