Applaus voor mezelf Zij van boven bestaat twintig jaar. Wat een feest! En wat is er veel gebeurd in die tijd. Opdrachtgevers kwamen en gingen, doken opeens weer op met een leuk idee. Twintig jaar zonder moment van verveling, da’s … Lees verder →

In Heerhugowaard zijn ze helemaal gelukkig. Jarenlang hebben ze doorgemodderd met een logo dat eigenlijk niets zei en dat op geen enkele uiting paste. Te lang, te groen, beeldtaal waaraan niemand een touw kon vastknopen… In 2016 is de steun … Lees verder →

Ad Nouws schreef een prachtig boek over de implicaties van de ziekte van Parkinson. Hij spreekt al jarenlang patiënten en hun partners en verzamelde hun wederwaardigheden. Het resultaat is prachtig. Verschenen bij Poiesz Uitgevers.

Zaterdag 12 april verscheen Parkinson en nu? in de serie Spreekuur Thuis van Poiesz Uitgevers. Ambassadeur van de Parkinson Vereniging, Olga Commandeur, nam het eerste exemplaar in ontvangst.    

Casper is verliefd, nou dat weer! Gelukkig was het twee weken kerstvakantie, zodat Xanthe en hij helemaal in elkaar konden opgaan. Boven. En Eduard en ik beneden. Geen geluid te horen, maar tegen twaalven stommelden ze naar beneden en bracht … Lees verder →

Het is wat, een kind met een passie… Heerlijk aan de ene kant, want wie lekker bezig is, zit niet te blowen op een bankje in het park. Maar ons kind met zijn passie breekt alle records. Hij heeft een … Lees verder →

Ik heb een paar films gezien waar je weliswaar niet vrolijk van wordt, maar die wel prachtig zijn. Jagten is ontredderend en brengt het menselijk onvermogen fantastisch in beeld. Amour gaat over de ontluistering van een mensenleven en wel zo … Lees verder →

De tijd voor reflectie is weer voorbij. Dus vind ik ook dat ik genezen ben. De fysiotherapeut denkt daar heel anders over. En heus, ik doe voorzichtig. Ik til niet, verschuif niks, zie met lede ogen hoe de tuin verpietert … Lees verder →

De mezen zijn uitgevlogen en ze wonen nu met z’n allen in onze eik. Ze hebben het reuze gezellig en wij dus ook. Ik geniet met een kop koffie onder de eik van het gekwetter en gefladder. De kuikens (heet … Lees verder →

Echt, er gebeurt van alles onder die witte, glibberige winterdeken. De jonge spruiten van de voorjaarsbollen banen zich onzichtbaar, maar onstuitbaar een weg omhoog. Mijn in bloei getrokken narcissen houden dapper stand en geven alvast het goede voorbeeld. Nog maar een … Lees verder →

De goedheiligman heeft aan al zijn verplichtingen voldaan. Nog een beetje nagegrinnikt om de verschrikkelijke gedichten en alle nuttige en flauwekulcadeaus een plekje gegeven. Nu op naar de vreselijke kerst! Daarna januari en februari zien door te komen. Dan kan … Lees verder →

De klok is vannacht teruggegaan. Over zomerarbeid kan ik voorlopig dus alleen maar mijmeren. Maar… ik ben er weer. Ik zie er alleen een beetje anders uit. Door chemotherapie vanwege borstkanker was ik mijn haren kwijt. De streken zijn overigens … Lees verder →

Wel lekker, zo’n schone lei. Eigenlijk kon ik daar in juni al mee beginnen. Toen crashte mijn computer en bleek de externe harde schijf kapot. Daar zat ik, geen contactpersoon meer over. Dat leek heel erg, maar eigenlijk is het … Lees verder →

Ik lig met een hernia op de bank. Liggen en lopen, meer mag ik niet. Er is zelfs een zitverbod van kracht. De huisarts dacht me te helpen met verdovende middelen: één pilletje = drie glazen wijn. Die pilletjes laat … Lees verder →

Leuk, dat flexwerken? De ene dag in Hilversum, dan weer in Heerhugowaard, Amsterdam… En om een werkplek te bekomen bel je een mevrouw in Doetinchem. Ja, je komt nog eens ergens, maar wie voelt zich nog verbonden bij zijn bedrijf, … Lees verder →

Tum-tum is dood. Ik heb vijftien jaar op haar gemopperd, maar ik had met liefde nog een poosje de ongemakken voor lief genomen als ze beter had kunnen worden. Maar aan leukemie is niks te doen en na twee jaar … Lees verder →

Druk druk druk bij het mezennestje. Pa en ma mees vliegen af en aan met lekkere hapjes. En elke keer als ze in het gat verschijnen, horen we luid mezengeuich, elke dag iets krachtiger. Het duurt nu niet lang meer … Lees verder →

Sinds kort maken Rosso (uit Lunteren) en Beauty (Nederhorst den Berg) deel uit van ons huishouden en dus ook van Zij van boven. Niks is te gek, alles is leuk, geen meubelstuk is veilig en boodschappen uitpakken is het leukste … Lees verder →

Op 9 mei 2011 werd bij mij borstkanker vastgesteld. Om iedereen die dat wilde op de hoogte te houden van het traject, hield ik een blog bij. Het gaf me gelegenheid woorden te vinden voor wat me overkwam en ik … Lees verder →

Gelukkig kunnen m’n nagels nog even blijven. Ik loop op mijn zolder een hersenverweking op van de warmte en om in die conditie te bedenken welk land dan mijn voorkeur zou moeten hebben en welke kleuren de vlag bevat… Veel … Lees verder →

De tenen zien er nog goed uit, dus ik wiebel ze vanavond voor Oranje. Tegen een gehandicapt Uruguay zal het toch wel lukken? Zo niet is er geen man overboord. De Haarlemse Honkbalweek begint vrijdag dan komen die teennagels nog … Lees verder →

Nee, niks geestverruimends, integendeel. De database van Aprilis Uitgevers moet worden gevuld met alle titels die nog leverbaar zijn. Dus ik droom in codes: br voor een nieuwe regel, em voor cursief. En vooral niet vergeten af te sluiten met … Lees verder →

Getver, wat is het grijs en grauw buiten. En het is pas begin september, dus de stemming voor kaarsjes en speculaasjes zit er nog niet in. Welke halve zool heeft verzonnen dat je in week 32 al helemaal klaar bent … Lees verder →

O wat zijn wij heden blij… Het is 1 november 2010. Zij van boven bestaat vandaag officieel tien jaar. Geen tijd voor een feestje, wel voor een feestelijk gevoel. En eigenlijk ben ik stiekem best een beetje trots. Er zijn … Lees verder →

Oké, oké, ik leg me erbij neer en ga verder met mijn leven. Ik schuif mijn egeltjesbestaan nog even op en doe tijdens de weinige zonnige momenten net alsof ik het leuk vind, die spinnen en hun webben, de kou, … Lees verder →

Half oktober, het honkbalseizoen zit erop. Heerlijk! Het scheelt ons 150 kilometer in de week en heel veel tijd. Bovendien hebben we te vaak moeten kleumen langs het veld. Kortom, het is mooi geweest. Casper kan er nog niet aan … Lees verder →

Wat mankeert iedereen? Het lijkt wel of er dooien vallen als het allemaal niet voor de kerst klaar is. Pfffff… Voor het eerst in heel lange tijd moest ik een opdrachtgever teleurstellen. En wie daar het meeste onder lijdt? Precies… … Lees verder →

We hebben sinds kort een kattenluik. Boeiend… hoor ik u denken. Echt wel. Onze poes Tum-tum is namelijk veertien en ze dementeert. Voor haar is zo’n nieuwigheid een stressful life event. Wekenlang bivakkeerden wij op de keukenvloer, aanmoedigingen gevend en … Lees verder →

Tjonge, februari alweer. Januari is voorbij gevlógen. Lekker hoor, want van oudsher zijn die eerste maanden van het jaar niet echt je dat wat gemoedsgesteldheid betreft. Nog een maandje pinda’s rijgen, dan kunnen we met een beetje goede wil het … Lees verder →

Niks persoonlijks, maar o wat heerlijk dat iedereen is opgehoepeld. Ben meteen in de pen geklommen, en in de telefoon, om de wereld te laten weten dat ik er weer ben, en dat hielp meteen. Gezellige berichten in de mailbox … Lees verder →

Het eind in zicht Misschien is de wens de vader van de gedachte maar het lijkt er toch heus op dat ik binnen afzienbare tijd de schilder kan uitzwaaien. O, zou dat niet fijn zijn? Eindelijk de hut weer voor … Lees verder →

Aan mij ligt het niet, vanmiddag. Als Oranje het veld betreedt tegen de strijdbare Slowaken, ontbloot ik mijn vader-landlievende tenen. Met de vuvuzela binnen handbereik, de beesies om de tv gedrapeerd en de oranje vlaggenlijn wapperend op de tocht om … Lees verder →

Warm, hè? Troost jullie, het haalt het niet bij Spanje op het ogenblik. Er moet gewoon gewerkt worden. Maar het is wel lekker dat dat op vakantietemperatuur kan. En gelukkig was ik al helemaal aan een aangepast tempo gewend. Dus … Lees verder →

Daar ging-ie vanmorgen, met vijf kilo boeken in zijn rugzak. Onze Casper op weg naar een heel ander leven. Hij heeft een beetje kunnen wennen tijdens de feestelijke introductiedagen, maar nu is het echt begonnen. Spannend. Minder leuk dan gehoopt, … Lees verder →

Eigenlijk ben ik de hele dag met mijn gedachten bij Casper. Niet helemaal voor niets, want echt overzicht heeft hij nog niet over het scholierenbestaan. En dan gaat er af en toe iets mis. Zoals een sleutelbos die spoorloos verdwijnt. … Lees verder →

Pa egel komt al een paar jaar bij ons over de vloer. ’s Avonds eet hij dan mee uit het bakje kattenvoer. Kennelijk is het hier gezellig, want ma egel scharrelt nu ook door de tuin en gisteren op klaarlichte … Lees verder →

Het is best leuk om vijftig te zijn. Ik word eindelijk serieus genomen als professional. Jarenlang was ik het jongste moppie dat je gewoon even opzij schoof. Als ik oud-collega’s tegenkom, verval ik nog wel eens in die rol. Toch … Lees verder →

Endeloos Grafisch Ontwerp en Zij van boven feliciteren Fontaine Uitgevers met zijn zevende verjaardag. Om de feestelijkheden luister bij te zetten wilde Martin Fontijn alle medewerkers verrassen. Dus jongens en meisjes, knip het lint maar door en open jullie prachtige website. … Lees verder →

De herfsttijlloos bloeit. Nog even een hoogtepuntje voordat het herfstgeweld losbarst. Het bleke lila van de bloem vangt alle aandacht in de tuin. Dat zo’n teer bloempje zo nadrukkelijk aanwezig is en zelfs nog een koolwitje aantrekt, heeft iets vertederends. … Lees verder →

We gaan bijna in betrekkelijke honkbalrust. In november en december nog maar twee trainingen in de week. Het was me het seizoen wel: Atlanta, Sala Baganza, het Pinkstertoernooi en het Bossche Bollentoernooi, afgezien van de gewone competitie. Wel zijn er … Lees verder →

Let even niet op, doe gedachteloos de keukendeur open en laat je kat binnen die een slagaderlijke bloeding blijkt te hebben. Dan heb je onversneden horror, en zo goed getimed ook, op 30 oktober. De dierenarts was helemaal opgetogen. Dat … Lees verder →

Tum-tum doet het weer als vanouds. De hechtingen zijn eruit; de kap is achtergebleven bij de dierenarts. Ze sjeest verrukt door de tuin en ze wast zich een slag in de rondte. Voor mij ook fijn, want ze was een … Lees verder →

Ach gossie. Wel een beetje zielig. Het plast heel lastig met zo’n ding op je kop. En als je door de tuin loopt, verzamel je een heleboel eikenblad. Maar ik dacht: snoertje erdoor met een stekker, fitting monteren, lampje erin, … Lees verder →

Meestal is interviewen leuk, maar soms… met het zweet in mijn handen probeer ik het opnameapparaat aan de gang te krijgen. De man tegenover mij martelt ondertussen mijn visitekaartje en straalt ongeduld uit. Dat helpt niet. Na vijf minuten in … Lees verder →

Gaaaaaaaaaaaaap. Ik zou de hele dag wel kunnen dutten. Erg, hè?! Elk jaar ben ik een week van slag als de klok teruggaat. En elk jaar verbaast me dat. De mensen die wat van me moeten, houden me overeind. Dus … Lees verder →

Bussum, 8 december 2009, echt waar! Strakblauwe hemel, de eenjarige salvia in volle bloei. Hij is sowieso bijzonder, want hij zou maar 30 centimeter hoog worden. Die 1 meter 80 is dus al wat overdreven. Maar goed, ik zeur niet, … Lees verder →

Niks meegekregen van de jaarovergang. Simpelweg te lekker bezig, vooral met een andere overgang. APW is sinds 1 januari 2010 namelijk ondergebracht bij PGB. In gewonemensentaal: het pensioenfonds van Wegener valt nu onder het Pensioenfonds Grafische Bedrijven. Hartstikke fijn voor … Lees verder →

En opeens was het stil. Geen ouderlijke bedrijvigheid meer, geen dwingend gepiep. Dekseltje open… hoopje dons en snaveltjes. Pril geluk is broos.

De Turkse kleermaker in ons dorp is een uitkomst. Elke twee wedstrijden kan er een honkbalbroek heen en deze week hadden we een lievelingsshirt met een raar gat. Naaien gaat de man goed af; de conversatie is altijd wat haperend. … Lees verder →

De laatste schoolweek bestaat alleen nog maar uit oefenen voor het eindproject, de uitvoering ervan en het feest ter afsluiting van acht jaar Katholieke Montessorischool. De zon aan de hemel. Kortom, als dat geen ideale voorbereiding is op een héél … Lees verder →

Nee, natuurlijk kon ik het niet drooghouden tijdens de uitvoering van het eindproject. Geweldig, wat een voorstelling die achtstegroepers kunnen neerzetten. En alles zelf gedaan, van script tot composities en choreografie. Een reis rond de wereld in dik een uur. … Lees verder →

Zo, afgehandeld. Met het Pleinfeest en het symbolische lintjespringen naar de middelbare school liepen Casper en ik gisteravond weemoedig voor de laatste keer van het schoolplein af. Het waren mooie jaren. Prima onderwijs, geweldige juffen, kortom een stevige basis voor … Lees verder →

Een hele week zonder mannen. Da’s gek. Maar het is ook héérlijk! Het is niet helemaal doen waar ik zin in heb, want er zijn wat deadlines, maar toch voelt het als vakantie. Zwoele zomeravonden met een flesje rosé zitten … Lees verder →

M’n mannen kwamen voortijdig uit Friesland aangedreven. Met bérgen modderige was natuurlijk. Ze zijn nog helemaal heel en gezond. Kortom, echte Hollandse kerels. Maar ze zitten mij wel vreselijk in de weg. Kijk, dáár hebben ze vakantie. Hier willen ze … Lees verder →

De stapeltjes liggen klaar, de laatste dingen van het vakantielijstje kunnen geschrapt. Nog een paar losse eindjes en dan kunnen we en route. Op naar Venetië, Vicenza en Verona. Nee, we hebben de bestemmingen niet op beginletter uitgezocht, maar op … Lees verder →

De reis verloopt niet helemaal voorspoedig. We hebben een lek bandje en dat bandje is pas morgen in de namiddag leverbaar. Dus zitten we nu in Rheinbach. Nee, wij hadden er ook nog nooit van gehoord, maar we hebben nu … Lees verder →

Uiteindelijk zijn we toch nog beland in Rocca en zetten we de tent op mijn vijftigste verjaardag overeind bij vijftig graden. Lekker geluierd aan het meer, in de bloedhitte over de hoofden in Venetië gelopen en de opera van Verona … Lees verder →

Het was maar een heel klein tikje. Niet de moeite waard om uit te stappen. Wel gek. Stond die paal er nou al toen ik inparkeerde? Thuis bleek er toch iets meer aan de hand dan een tikje… Hele spatbord … Lees verder →

Deze week gedenk ik Walty (Dudok van Heel). Ze overleed op 12 april, nét vijftig. Een bijzonder mens, een geweldig kunstenaar die de wereld met gepast cynisme bekeek. Ik gedenk de momenten in het zonnetje voor haar atelier. Zij vertellend, … Lees verder →

Het zit erop. Jammer voor de mannen; ik vind het heerlijk om weer thuis te zijn. Maar het smaakt naar meer. Casper maakt al Amerikaanse studieplannen voor over zes jaar. Hij heeft zich zo geliefd gemaakt bij de Miller Family … Lees verder →

Het is gek, zo achter mijn bureautje. Stilzitten gaat slecht en moet toch. Bij thuiskomst vond ik een mailtje van Medisch Contact. Of ik even redactionele bijstand kon verlenen. Een leuk weerzien na vier jaar. En nu staart een enorme … Lees verder →

Wil ik een stukje schrijven over kloteklusjes, vraag ik me natuurlijk meteen af of er een tussen-n in moet. Gelukkig, het is ook kloteregen en klotekerel. Maar ja, dan raak ik weer verdiept in Van Dale… klotenbibber, klotenklapper. En wat … Lees verder →

De gebeurtenissen op ‘ Queens Day’ zijn wereldnieuws. De Amerikanen zijn geschokt. We worden opgevangen of er iets vreselijks is gebeurd met een naast familielid van onszelf. Ze begrijpen er niks van; het is toch helemaal geweldig om een koningin … Lees verder →

De laatste koortsachtige voorbereidingen voor de Dutch Rookies-honkbaltrip. De oranje klompen voor de gastgezinnen zijn klaar, de tenues liggen te glimmen. Cap op, let’s go! Tien dagen baseball pleasure, wat wil een kind nog meer?

Dinsdag 28 april kwart voor zes ’s ochtends. Het slaap-waakritme is nog niet helemaal op orde, zo u ziet. Maar het is al beter dan de vorige dagen. Klaarwakker om drie uur ’s nachts, maar om tien uur al brak. … Lees verder →

Het is niet te geloven hoe blij je een Amerikaan maakt met oranje klompen. ‘ So cute!’ Ik ben blij dat we in gesprekken duidelijk kunnen maken dat we er thuis niet op lopen, dat Nederland niet in België ligt, … Lees verder →

We hebben jonkies in het mezenkastje! Heel gek, niks gemerkt van voorbereidingen, maar nu zijn de ouders er reuze druk mee. Het hongerige gepiep wordt elke vijf minuten voor heel even gesust. In de klimop zit ook een nest. Tenminste, … Lees verder →

Een schuchter mailtje dat ik aanbevolen ben, maar dat aan mijn site te zien is dat ik waarschijnlijk niet te betalen ben… Hoe een leuke website zijn doel voorbijschiet. Die bijwerking had ik nou helemaal niet voorzien. Voor alle potentiële … Lees verder →

In de zomer gaat je vriezer kapot, hartje winter begeeft de verwarmingsketel het. Wat is dat toch? O ja, en natuurlijk vlak voor of in het weekend. Dat maakt het extra feestelijk. Gelaten wacht ik in thermo-ondergoed en fleecedekens gehuld … Lees verder →

Alle achtstegroepers in Nederland hebben de spannendste week van het jaar achter de rug. Zo niet onze Casper. Die mag deze week de boekjes doorwerken. Zielig? Ja, een beetje. Behalve stress levert die Cito-week ook veel gezelligheid en broederschap op. … Lees verder →

Het ene virus is nog niet weggewerkt of het volgende dient zich aan, vooral bij het jongste gezinslid. Nu pas realiseer ik me wat een zegen het is als je kind gezond is. Ik ben ooit één keer door de … Lees verder →

1 maart vandaag, voor mij een magische datum, want de meteorologische lente is begonnen. Nu de echte nog. Vandaag maan ik de weergoden tot spoed: ik mest en strooi kalk, snoei de roos en de lavendel, knip de Annabelle tot … Lees verder →

Nu ik gisteren op de radio hoorde vertellen dat ochtendmensen zo blij zijn met de zomertijd en avondmensen niet, is verklaard waarom ik me zo lekker voel. Ja, stel je voor dat je daarover in het ongewisse bent. Maar dat … Lees verder →

Ik leef me zo in de materie van Kattenleven in, ik ben bijna zelf een grote poes. Een spinnende poes, want het wordt een ontzettend leuk blad. Wel een heel hoog Joyce-Kostergehalte, da’s natuurlijk niet helemaal goed voor een publieksblad. … Lees verder →

De Cito-score is binnen; het échte leven kan beginnen. Trappelend van ongeduld wachten wij tot augustus. En dan geht’s los! Mochten alle P’s tot uitbarsting komen, heb ik The Mom Song (www.metacafe.com/watch/2265278/mom_song/) om me eraan te herinneren dat humor de meeste … Lees verder →

Werken zonder handschoenen en muts maakt het leven een stuk prettiger. Zij van boven heeft een nieuwe cv. En stil dat het is. Geen opstijgende-vliegtuiggeluiden meer, alleen een heel beschaafd geruis als de ketel vindt dat ik het te koud krijg. … Lees verder →

Een schuchter mailtje dat ik aanbevolen ben, maar dat aan mijn site te zien is dat ik waarschijnlijk niet te betalen ben… Hoe een leuke website zijn doel voorbijschiet. Die bijwerking had ik nou helemaal niet voorzien. Voor alle potentiële … Lees verder →

Tjonge, wat was het leuk en gezellig op het ijs. Al die kinderen met rode konen en glimoogjes die er maar geen genoeg van kregen. Nóg een rondje! De computer, Wii, DS en PS waren even helemaal uit beeld. Het … Lees verder →

Een vrolijk begin van de dag met het freelancerslijflied: The Freelance National Anthem. We are fulltime freelance writers. What we love is being free! We don’t need no stinkin’ office! We don’t need security!

Gezellige drukte in de besneeuwde tuin. Brood en vetbollen vinden gretig aftrek. Een Vlaamse gaai is de hele ochtend aan het oefenen op mezentrucjes. Hij balanceert met zijn grote poten op een pindaslinger en doet verwoede pogingen een pinda open … Lees verder →

Ik tel ze iedere dag, die zegeningen bedoel ik. Deze dagen mag ik mij bijvoorbeeld verdiepen in leven en werk van Abel Tasman. Het is weliswaar de bedoeling dat een werkstuk op school wordt gefabriceerd, maar haalt een kind de … Lees verder →

Het kind is weergekeerd van een logeerpartij en aansluitend een baseballcamp. Niet dat ik hem veel zie… Hij zit met de deur dicht achter twee computers en een PlayStation. Na een klop op de deur mag ik binnenkomen en aanvaardt … Lees verder →

Wow, wat een zon! En het honkbalseizoen is begonnen. Wat je noemt een topcombi. De sproeten van Casper en mij breiden zich in razendsnel tempo uit. Hij op het veld, ik buitengewoon lekker geïnstalleerd op de tribune. Zo mag het … Lees verder →

Goede voornemens? Nou nee, de ingeslagen weg bevalt prima en stoppen met roken op 1 januari, daar geloof ik niet in. 2008 was een tamelijk tam jaar; de mijlpalen voor 2009 staan zo’n beetje vast. Ik word vijftig, Casper gaat … Lees verder →

En voor iedereen die het vreselijk vindt: heel veel sterkte; het is ook zo weer voorbij. De weerberichten voorspellen dat we al gauw kunnen schaatsen, dus er is een lichtpuntje.

Natuurlijk moet er gewoon gewerkt worden in de kerstvakantie, maar uitslapen mag. Het liefst heeft Casper elke dag ‘pyjamadag’; helaas heeft ook hij nog wat bezigheden, zoals oliebollen verkopen voor het Rookie-team om de kas te spekken. Na hard werken … Lees verder →

Onder toeziend oog van Willem II maakten zestig kinderen van tien tot twaalf jaar afgelopen vrijdag het groot kinderdictee der Nederlandse taal in de vergaderzaal van de Eerste Kamer. Spannend! Casper was erbij en schreef als rechtgeaarde Ajax-supporter als een … Lees verder →

Alle gedichten uitgepoept. Laat snieklaas maar komen. Wee degene die morgen roept: ”k Ben wat tekortgekomen!’ Acht zakken staan te wachten in de gang. Een berg die niet paste, staat ernaast. Nog één nachtje slapen, en dan… komt iedereen hierheen … Lees verder →

Ik ben een groot liefhebber van malapropismen. Het is altijd smullen tijdens interviews. M’n gezicht in de plooi houden is de grootste uitdaging. Hier zijn er een paar. Ik ben nogal ontmand, mijn secretaresse is ziek. Het pensioenfonds kende een … Lees verder →

Zo, ik ben er klaar mee, deze winter. De bacillen zijn verdreven en dat houden we zo. Een week niet werken betekent deze week dubbele deadlines. Maar wie herrezen is, verzet bergen werk uit dankbaarheid. Tenminste, met die instelling ben … Lees verder →

Zieke Zelfstandige Zonder Personeel, da’s afzien. Rillend van de koorts, met een bonkend hoofd en een heftig protesterend lichaam proberen calamiteiten toch nog recht te breien. Het lukt niet, zelfs niet als ik mezelf voorhoud dat het morgen vast beter … Lees verder →

Met de donzige gezichtsbeharing hebben een paar P’s hun intrede gedaan bij ons thuis. Pesthumeur en PROBLEMEN. Eén ding is me duidelijk: het is niet de bedoeling dat ik die tot overkomelijke proporties terugbreng. Want dan begrijp ik helemaal niks … Lees verder →

Zou het waar zijn? Zal later blijken dat op 4 november 2008 een begin is gemaakt met een andere wereld? Een wereld waar het niet alleen draait om geld en macht? Een wereld waarin andere waarden de boventoon kunnen gaan … Lees verder →

Een dag als deze is helemaal goed. Beetje regelen, beetje corrigeren en instrueren, een lekker lang interview met goede koffie bij de hand. Van ongewenste omgangsvormen naar likkebaardend lekker brood en daarna een staartje pensioenen. Tussendoor een wasje draaien en … Lees verder →

1 november, acht jaar alweer. Gezien het aantal ZZP’ers dat zichzelf binnen twee jaar om zeep helpt, best iets om trots op te zijn. En dat ben ik ook. Met dank aan iedereen die het mogelijk maakte de afgelopen jaren … Lees verder →

Kees, van harte gefeliciteerd! Kameraden. Beeld van een harde kern heeft op 29 oktober de erkenning gekregen die het verdient. En jij dus ook. Het was me een eer (ook zonder prijs, overigens) er mijn hele kleine steentje aan bij … Lees verder →

Het was even wat minder het afgelopen seizoen, maar komend jaar wordt één groot honkbalfeest. De indelingen van de HCAW-teams zijn bekend. Hopelijk worden álle spelers dit jaar snel op de hoogte gebracht en niet alleen de eerste teams. Daar … Lees verder →

Als redacteur kun je niet zonder intrinsieke motivatie en een beetje eelt op je ziel kan ook geen kwaad. Je leven wordt zomaar een paar weken of maanden beheerst door een project. Stel, je werkt een manuscript van 300.000 woorden … Lees verder →

Een poosje geleden stapte onverwacht iemand mijn leven binnen en ontketende een storm in mijn hoofd en in mijn hart. Zes weken, 721 mailtjes, een paar telefoontjes en een ontmoeting later is de storm geluwd. Rust en rede zijn weergekeerd … Lees verder →

Onze Casper van elf wil rijk worden. Dus is hij druk bezig met zijn eigen bedrijf Gelatino Casperino. Hij maakt het heerlijkste ijs in onze keuken. In opdracht. Mijn opdracht is hem van ingrediënten te voorzien. Ook ben ik in … Lees verder →

Een geweldig initiatief dat navolging verdient. Supermarktketen Morrisons begint met de campagne Let’s Grow. Kinderen sparen met een vouchersysteem voor tuingereedschap, wat ze moet stimuleren hun eigen groenten en fruit te verbouwen. Zo leren ze dat aardappelen en wortels uit … Lees verder →

Het is pas dinsdag, maar ik kan me nu al verheugen op het komend weekend. Samen met Irma keer ik huis en haard de rug toe voor een paar dagen onbekommerd genieten. Vriendinnen onder elkaar, geen beslommeringen, geen vragen. Alleen … Lees verder →

Op 1 september is de meteorologische herfst begonnen. Een enorme pompoen staat op de tuintafel feloranje te wezen. De herfstasters bloeien in overvloed. De atmosfeer is vervuld van vergankelijke geuren. Spinnen weven vol overgave hun prachtige webben. Precies op gezichtshoogte … Lees verder →

Het is een wonder hoe snel alles weer ‘gewoon’ is. Agenda en telefoon hebben het luie leventje vanaf dag 1 overgenomen. Gek eigenlijk, daar doe je niks voor. Dus… opeens stond ik oog in oog met een heuse uitvinder. Waarvan, … Lees verder →

Het zit er bijna op. Nog een weekje en dan begint het gewone leven weer. En wat moeten we nog veel voornemens realiseren. Het wordt nog druk, die laatste dagen, doordat we allerlei leuks voor ons uit hebben geschoven. Het … Lees verder →

Het eindverslag van groep 7 is binnen; de entreetoets was briljant. Niets staat een lange, luie schoolvakantie in de weg. En het werd tijd, want het EK heeft grote gaten geslagen in het slaapminimum. Dus even bijslapen en dan op … Lees verder →

De blauwe regen bloeit met een enorme overvloed. Daar heb ik wel acht jaar op moeten wachten. Na vier jaar heb ik er een zijden tros tussengehangen, zodat de plant kon zien hoe het moest. Nee, natuurlijk hielp dat niet, … Lees verder →

Mam, waar is mijn honkbalcap? Joyce, geen idee waar ik met mijn sleutels ben gebleven. Jij? Weet jij misschien of Jantje dat ene belangrijke stuk dat we vandaag bespreken, aan Pietje heeft gestuurd? Kun jij me vertellen of die en … Lees verder →

Leuk, al die narcissen en Pasen in de sneeuw. Heel bijzonder… Afgelopen week heb ik de winterbanden door zomerbanden laten vervangen, maar dat was iets te vroeg gejuicht. Toch hebben veel opdrachtgevers lentekriebels. Opeens staan er veel nieuwe projecten op … Lees verder →

Hagel, regen en voortrazende donkere wolken langs mijn zolderraam. De takken van de kale eik zwiepen in de storm driftig heen en weer en tussendoor glinstert een regenboog. Inspirerend! Uit mijn mond is dat bijzonder, want normaliter wens ik mijzelf … Lees verder →

Toen ik op 1 november 2000 met Zij van boven begon, kon ik niet bevroeden dat mijn vliegende start tot de dag van vandaag zou aanhouden. Alles pakte ik aan, van (heel) slecht betaalde literaire redactie tot het verzinnen van … Lees verder →